دلسوزی!

امروز سر کار تیتر این مطلب لس‌انجلس تایمز سوژه‌ی خنده‌ی بچه‌ها شده بود.
اول اریک پیداش کرد و بعد یکی یکی به بقیه نشون می‌داد و اون‌ها هم غش و ضعف می‌کردن. وقتی به من نشون داد٬ متوجه نشدم و فقط عاجزانه/سفیهانه/مبهوت نگاهش کردم. طفلک دلش برام سوخت و پیشنهاد کرد که اگر از نظرم اشکالی نداره٬ برام توضیح بده! البته فقط یک کلمه‌ی کلیدی رو توضیح داد!
خوشبختانه بعد دیدم که چند تا از امریکایی‌ها هم نکته رو نگرفتند٬ و کمی قوت قلب پیدا کردم!
پی‌نوشت: متاسفانه من مثل اریک دلسوز نیستم و نمی‌تونم به کسانی که متوجه نشدند٬ توضیح بدم. شرمنده!